درک متون کهن روایی فارسی با راهبرد نگاشت داستانی با تکیه بر کلیه و دمنه

بهره­گیری از متون کهن روایی فارسی در آموزش زبان، از یک سو زمینه­ی معرفی آثار برجسته­ی ادبی را به فارسی­آموزان فراهم می­کند و از سوی دیگر، به یادگیری و گسترش مهارت خوانداری در میان آنان کمک می­کند. با توجه به نیاز مدرسان آموزش مهارت مطلب خوانداری فارسی به متن­های متنوع مناسب، در این پژوهش کوشیده شد داستان­هایی از میان ادبیات کلاسیک انتخاب و سپس، ساده­سازی گردید و برای تسهیل و تسریع درک این متون، از یکی از راهبردهای فراشناختی به نام نگاشت داستانی استفاده شد. در این راستا، با روش پژوهش شبه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون و پس­آزمون بر روی 46 فارسی­آموز غیرایرانی به عنوان نمونه­ی در دسترس، اثرات این راهبرد بر درک مهارت مطلب خوانداری فارسی­آموزان بین­المللی مورد مطالعه قرار گرفت و عملکرد این راهبرد بر درک متن­های کتاب کلیله و دمنه در دو گروه آزمایش و گواه مقایسه گردید. مقایسه­ی عملکرد این دو گروه در پیش­آزمون و  پس‏آزمون بر اساس میزان درک مطلب طی یک دوره‏ی آموزشی نشان داد که میان بکارگیری راهبرد نگاشت داستانی و میزان درک متون کهن روایی فارسی رابطه­ی مستقیم و معناداری وجود دارد. بنا بر این، بهره­گیری از این راهبرد برای آموزش درک متون ادبیات کلاسیک می­تواند مورد استفاده­ی مدرسان زبان  فارسی قرار گیرد.